(مسئله 569 ) بعد از غسل، واجب است كه ميّت را «حنوط» كنند، يعنى به پيشانى و كف دستها و سر زانوها و سر دو انگشت بزرگ پاهاى او كافور بمالند، و مستحبّ است به بينى ميّت هم كافور بمالند و بايد كافورِ ساييده و تازه باشد و اگر به واسطه كهنه بودن، عطر آن از بين رفته باشد، كافى نيست.

(مسئله 570 ) در حنوط ميّت، مراعات ترتيب بين اعضاى سجود لازم نيست، اگرچه مستحبّ است اول كافور را به پيشانى ميّت بمالند.

(مسئله 571 ) بهتر آن است كه ميّت را پيش از كفن كردن، حنوط نمايند، اگرچه در بين كفن كردن و بعد از آن هم مانعى ندارد.

(مسئله 572) كسى كه براى حجْ احرام بسته است، اگر پيش از تمام كردن سعى بين صفا و مروه بميرد، حنوط كردن او جايز نيست؛ همچنين اگر در احرام عمره، پيش از آنكه موى خود را كوتاه كند، بميرد، نبايد او را حنوط كنند.

(مسئله 573 ) زنى كه شوهرش مرده و هنوز عده اش تمام نشده، اگرچه حرام است خود را خوشبو كند، ولى چنانچه بميرد، حنوط او واجب است.

(مسئله 574 ) مكروه است ميّت را با مشك و عنبر و عود و عطرهاى ديگر خوشبو كنند، يا براى حنوط اينها را با كافور مخلوط نمايند.

(مسئله 575 ) مستحبّ است، مقدارى تربت حضرت سيّدالشهداء (عليه السلام) با كافور مخلوط كنند، ولى بايد از آن كافور به جاهايى كه بى احترامى مى شود نرسانند؛ همچنين نبايد تربت به قدرى زياد باشد، كه وقتى با كافور مخلوط شد، آن را كافور نگويند.

(مسئله 576 ) اگر كافور به اندازه غسل و حنوط نباشد، بنا بر احتياط واجب، غسل را مقدم دارند، و اگر براى هفت عضو نرسد، بنا بر احتياط واجب، پيشانى را مقدم دارند.

(مسئله 577 ) مستحبّ است دو چوب تَر و تازه در قبر، همراه ميّت بگذارند.