(مسئله 2468 ) اگر مرد در ضمن عقد شرط كند كه زن باكره باشد و بعد از عقد معلوم شود كه باكره نبوده، مى تواند عقد را به هم بزند.

(مسئله 2469 ) اگر مرد و زن نامحرم در محلّ خلوتى باشند كه كسى در آنجا نباشد و ديگرى هم نمى تواند وارد شود، چنانچه بترسند كه به حرام بيفتند، بايد از آنجا بيرون بروند.

(مسئله 2470 ) اگر مرد در ضمن عقد مهر زن را معيّن كند و قصدش اين باشد كه آن را ندهد، عقد صحيح است ولى مَهر را بايد بدهد.

(مسئله 2471 ) مسلمانى كه منكر خدا يا پيامبر(صلى الله عليه وآله) شود، يا حكم ضرورى دين، يعنى حكمى را كه مسلمانان جزو دين اسلام مى دانند، مثل واجب بودن نماز و روزه را انكار كند، درصورتى كه منكر شدن آن حكم، به انكار خدا يا پيامبر(صلى الله عليه وآله)برگردد و انكارش موجب بى احترامى و هتك باشد، مرتد است.

(مسئله 2472 ) اگر زن پيش از آنكه شوهرش با او نزديكى كند به طورى كه در مسئله قبل بيان شد، مرتد شود، عقد او باطل مى گردد؛ ولى اگر بعد از نزديكى مرتد شود بايد (به دستورى كه در احكام طلاق بيان خواهد شد) عده نگه دارد، پس اگر در بين عده، مسلمان شود عقد باقى و اگر تا آخر عده مرتد بماند، عقد باطل است.

(مسئله 2473 ) كسى كه پدر يا مادرش درموقع بسته شدن نطفه او مسلمان بوده اند، چنانچه بعد از بالغ شدن اظهار اسلام كند، اگر مرتد شود زنش بر او حرام مى شود و بايد (به مقدارى كه در احكام طلاق بيان مى شود) عده وفات نگه دارد.

(مسئله 2474 ) مردى كه از پدر و مادر غير مسلمان به دنيا آمده و مسلمان شده، اگر پيش از نزديكى با همسرش مرتد شود، عقد او باطل مى گردد؛ و اگر بعد از نزديكى مرتد شود، زن او بايد (به مقدارى كه در احكام طلاق بيان مى شود) عده نگه دارد، پس اگر پيش از تمام شدن عده، شوهر او مسلمان شود، عقد باقى وگرنه باطل است.

(مسئله 2475 ) اگر زن در ضمن عقد با مرد شرط كند كه او را از شهرى بيرون نبرد و مرد هم قبول كند، نبايد زن را از آن شهر بيرون ببرد.

(مسئله 2476 ) اگر همسر انسان از شوهر سابقش دخترى داشته باشد، انسان مى تواند آن دختر را براى پسر خود كه از آن زن نيست عقد كند، و نيز اگر دخترى را براى پسر خود عقد كند مى تواند با مادر آن دختر ازدواج نمايد.

(مسئله 2477 ) اگر زنى از زنا حامله شود، جايز نيست بچه اش را سقط كند.

(مسئله 2478 ) اگر كسى با زنى كه شوهر ندارد و در عده كسى هم نيست زنا كند، چنانچه بعد او را عقد كند و سپس بچه اى از آنان به دنيا آيد، در صورتى كه ندانند از نطفه حلال است يا حرام، آن بچه حلال زاده است.

(مسئله 2479 ) اگر مرد نداند كه زن در عده است و يا نداند كه ازدواج زن در عده حرام است و با او ازدواج كند، چنانچه زن هم نداند و بچه اى از آنان به دنيا آيد، حلال زاده است و شرعاً فرزند هر دو است؛ ولى اگر زن مى دانسته كه در عده است، و مى دانسته كه ازدواج در عده حرام است، بچه، شرعاً فرزند پدر است و در هر دو صورت، عقد آنان باطل است.

(مسئله 2480 ) اگر زن بگويد يائسه ام، نبايد حرف او را قبول كرد، چون يائسه بودن تابع سنّ معيّنى است و از امورى كه علمش مختص به زن و يا قبول قولش منصوص باشد نيست؛ ولى اگر بگويد شوهر ندارم، حرف او مورد قبول است.

(مسئله 2481 ) اگر بعد از آنكه انسان با زنى ازدواج كرد، كسى بگويد آن زن شوهر داشته و زن بگويد نداشته ام، چنانچه شرعاً ثابت نشود كه زن شوهر داشته، بايد حرف زن را قبول كرد.

(مسئله 2482 ) اگر زنى كه آزاد و مسلمان و عاقل است، فرزندى داشته باشد، تا هفت سالِ او تمام نشده، پدر نمى تواند او را از مادرش جدا كند.

(مسئله 2483 ) اگر زن مَهر خود را به شوهر صلح كند كه زن ديگرى نگيرد، احتياط واجب آن است كه زن، مَهر را نگيرد و شوهر هم با زن ديگرى ازدواج نكند.

(مسئله 2484 ) كسى كه از زنا به دنيا آمده اگر ازدواج كند و صاحب فرزند شود، آن بچه حلال زاده است.

(مسئله 2485 ) هرگاه مرد در روزه ماه رمضان يا در حالى كه همسرش حائض است، با او نزديكى كند، معصيت كرده، ولى اگر بچه اى از آنان به دنيا آيد، حلال زاده است.

(مسئله 2486 ) زنى كه يقين دارد شوهرش در سفر مرده، اگر بعد از عده وفات (كه مقدار آن در احكام طلاق بيان خواهد شد) شوهر كند و شوهر اول از سفر برگردد، شوهر اول نسبت به اين زن حقّى ندارد و ازدواج او با شوهر دوم صحيح است.