(مسئله 2624 ) سر بريدن حيوان پنج شرط دارد:

1. كسى كه سر حيوان را مى بُرد ـ چه مرد باشد، چه زن ـ بايد كافر معاند نباشد و يا با اهل بيت پيامبر(صلى الله عليه وآله)اظهار دشمنى نكند، يعنى ناصبى نباشد؛ و بچه هم اگر مميّز باشد، يعنى خوب و بد را بفهمد، مى تواند سر حيوان را ببُرد؛

2. سر حيوان را با چيزى ببُرند كه از آهن باشد؛ ولى چنانچه آهن پيدا نشود و طورى باشد كه اگر سر حيوان را نبُرند، مى ميرد، با چيز تيزى كه چهار رگ آن را جدا كند (مانند شيشه و سنگ تيز)، مى توان سر آن را بريد، بلكه اگر آهن در اختيار او نباشد، هر چند سر بريدن حيوان به حدّ اضطرار نرسد، سر بريدن با آنها و يا با استيل، مانعى ندارد؛

3. در موقع سر بُريدن، جلوى بدن حيوان رو به قبله باشد و مسلمانى كه مى داند بايد رو به قبله سر ببُرد، اگر عمداً حيوان را رو به قبله نكند حيوان حرام مى شود؛ ولى اگر فراموش كند يا مسئله را نداند، يا قبله را اشتباه كند، يا نداند قبله كدام طرف است، يا نتواند حيوان را رو به قبله كند، اشكال ندارد.

4. وقتى مى خواهد سر حيوان را ببُرد يا كارد به گلويش بگذارد بايد به قصد سر بريدن، نام خدا را ببرد و اگر بدون چنين قصدى نام خدا را ببرد، مثل آنكه نام خدا را به جهت ديگرى برده، آن حيوان حلال نمى شود و خوردنش حرام است، ولى اگر از روى فراموشى نام خدا را نبرد، اشكال ندارد؛

5. حيوان بعد از سر بريدن حركتى بكند؛ اگرچه مثلا چشم يا دُم خود را حركت دهد، يا پاى خود را به زمين زند كه معلوم شود زنده بوده است.

(مسئله 2625 ) سربريدن حيوان با دستگاه هايى كه اخيراً در برخى از كشورها متداول شده، در صورتى كه شرايط تذكيه مانند تسميه، آهن بودن وسيله ذبح و... رعايت شود، در حلّيت ذبايح كافى است و تذكيه اش خالى از وجه نيست.

(مسئله 2626 ) گوشت و مرغ ذبح شده كه از كشورهاى غير مسلمان وارد مى كنند، اگر معلوم نشود كه مسلمان آنها را ذبح نموده، محكوم به حرمت است و خوردن گوشت آن حلال نيست.

(مسئله 2627 ) اگر بعد از ذبح حيوان، معلوم شود كه يك رگ از چهار رگ آن بريده نشده يا شك داشته باشند كه چهار رگ بريده شده يا نه، محكوم به حرمت است و خوردن گوشت آن حلال نيست.