اسلام دين صلح و دوستي ميان انسان‌ها و حفظ حقوق آنها با هر گرايش و مرامي است. اسلام آداب و رسوم، و سنّت‌ها را تا زماني که با آموزه‌هاي الهي در تعارض نبوده و موجب اضرار به ديگران نباشد، نه تنها منع نکرده بلکه در برخي موارد با توجه به آثار و محتواي فرهنگي ـ اجتماعي آن مانند : صله رحم و ديد و بازديد، اظهار محبت به هم‌نوع و ارتباط عاطفي ميان آنها را ؛ تشويق و ترغيب کرده و آدابي را براي بهتر برگزاري آن، مورد سفارش قرار داده؛ چنانچه دعاي تحويل سال (يا مُقلّب القلوب و الابصار...) در کتاب‌هاي ادعيه ذکر شده است.

از امام صادق (ع) نقل شده: «چون نوروز فرا رسيد، غسل کن و پاکيزه ترين لباس‌هايت را به تن کرده، خود را با خوشبوترين عطرها عطرآگين نما ! و آن روز را روزه بدار ». (وسائل الشيعة، ج7، ابواب الصوم المندوب، باب‌24، ح1).

صاحب جواهر از فقهاي نامدار قرن‌13 هجري، در مقام اهميت نوروز مي‌گويد : علاوه بر رخدادهاي مهمي که در اين روز به وقوع پيوست؛ حوادث عظيمي چون احتمال ظهور حضرت قائم (عج)، و نزول برکت در اين روز رُخ مي‌دهد ... ، غسل نوروز ميان عالمان متاخر مشهور است و مخالفي بر آن نيافتم ». (جواهر، ج5، ص 41)

واما؛ ديدوبازديد و صله‌رحم، احترام به يکديگر، لطف و محبت و علاقه، اظهار سرور و شادماني، هديه و عيدي دادن به انسان‌ها، به ويژه کودکان و خويشاوندان، آن هم در عيد نوروز؛ از اهميت خاصي در ايجاد روابط اجتماعي ـ عاطفي برخوردار است.

براي همه بني‌آدم از خداي زيبايي‌ها، زيباترين‌ها را خواهانم.